​Deze Griekse spreuk geeft eigenlijk wel goed weer waar ik mij in mijn vak mee bezig houd, zij het dat er in de therapie alleen dat ‘geopend’ wordt waar men aan toe is, wat kan, wat goed is en altijd in een tempo dat door de cliënt bepaald wordt.

 

De systeemtheorie is mijn uitgangspunt in het werken. Ik maak gebruik van elementen uit de verschillende systeemtheoretische perspectieven die een plek hebben in de systeemtheorie. 

Niet iedereen kan even makkelijk praten over onderwerpen die lastig of zelfs pijnlijk zijn. Soms kies ik er dan voor om gebruik te maken van spel en teken materiaal om zo die onderwerpen op een andere manier bespreekbaar te krijgen en te verduidelijken. Zeker bij de gezinnen met wat jongere kinderen is deze manier van werken een prettige aanvulling op en bij de gesprekken die gevoerd worden.

 

Ook kan ik gebruik maken van duplo poppetjes volgens de methode ‘een taal erbij’. Dit is een methodiek waarbij een lastig, pijnlijke onderwerp zichtbaar wordt gemaakt door duplo poppetjes neer te zetten. Door het probleem visueel te maken wordt er door alle betrokkenen op andere wijze naar het ontstane beeld gekeken én, zo leert de ervaring, blijft het beeld beter hangen.

 

Daarnaast maak ik gebruik van schematherapeutische interventies voortkomend uit Schematherapie. Eén van de specialisaties die ik gevolgd heb. Schematherapie is een bewezen vorm van psychotherapie voor mensen die langdurige klachten hebben (bijvoorbeeld een herhalende depressie/ burn-out). Schematherapie/ schematherapeutische interventies kunnen helpend zijn om hardnekkige patronen te doorgronden om vervolgens een andere, beter passend, patroon te ontwikkelen.